دستگاه الکتروکاردیوگراف یکی از مهم‌ترین ابزار پزشکی است و تشخیص بسیاری از بیماری‌های قلبی به وسیله این دستگاه انجام می پذیرد. الکتروکاردیوگرام روشی بدون درد است که فعالیت الکتریکی قلب را ضبط کرده و با استفاده از امواج الكتريكي قلب افراد، به وضعيت فيزيكي و بيماري‌هاي احتمالي قلبي فرد می توان پی برد. استفاده از نوار قلب يكي از بي‌خطرترين و ساده‌ترين اقداماتي است كه اطلاعاتي ارزشمند در مورد قلب به پزشك مي‌دهد.
از دستگاه الکتروکاردیوگرام ۱۰ سيم خارج مي‌شود كه ۴ سيم به دست‌ها و پاها و ۶ سيم به جلوي قلب مي‌روند . اين سيم‌ها پس از آنکه بادكش سرشان آغشته به ژل لوبريكانت شد به محل مربوطه وصل مي‌شوند. الکترودهاي فلزي کوچکي بر روي مچ دست، قوزک پا و سينه افراد قرار داده مي‌شود و سيگنال‌هاي الکتريکي از الکترودها و از طريق این سیم‌ها به دستگاه نوار قلب منتقل مي‌شوند و اين دستگاه سيگنال‌ها را بصورت امواج نمايش مي‌دهد. نوار قلب در بررسي درد و سكته‌هاي قلبي ارزش بالایي دارد و به عنوان یک اقدام روتين در تمام كساني كه مشكلات حاد قلبي دارند صورت مي‌گيرد.
دستگاه نوار قلب
حلقه نوار قلب، كاغذي مدرج است كه درون دستگاه قرار گرفته و سوزن دستگاه پس از کمی گرم شدن، خطوطي را روي كاغذ ثبت مي‌كند. دستگاه‌هاي نوار قلب پيشرفته‌تري نيز ساخته شده‌اند كه همزمان از چند جهت نوار قلب گرفته و در مدت كوتاهي تمام ليدهاي لازم را دريافت مي‌كنند. الگوي امواج در مورد آسيب وارده به عضله قلب و يا التهاب غشا دور قلب یا همان پريکارديوم، نشانه‌هاي مهمي ارایه مي‌دهند. در بسياري از موارد نوار قلب اصلي ۱۰-۵ دقيقه زمان می برد و در مطب پزشک، آزمايشگاه و بيمارستان قابل انجام است. هنگام استفاده از ECG بهتر است فرد وعده غذايي سنگين نخورده باشد. اتاق نوار قلب بايد گرم باشد تا وي دچار لرزش بدن نشود، زيرا لرزش بدن تاثيری منفی روي نوار قلب گذاشته و به اصطلاح پارازيت ايجاد مي‌كند. موهاي بلند سينه نيز مانع ثبت صحيح نوار قلب مي‌شوند. نوار قلب هيچ‌گونه برق يا جريان الكتريسته اي به بيمار القا نمي‌كند اما فرد بايد ساعت و ساير لوازم فلزي خود را در بياورد.