کاربرد الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب
گاهي اوقات نوار قلب بعنوان قسمتي از معاينه فيزيکي يا براي غربال‌گري افرادي که ريسک بالاي مشکلات قلبي دارند، شامل فشار خون بالا، کلسترول بالا، ديابت يا تاريخچه فاميلي از بيماري‌هاي قلبي و افراد سيگاري، بکار برده مي‌شود. از دیگر کاربردهای آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تشخیص آمبولی حاد ریوي( لخته خونی که جریان خون را در ریه مختل کرده است)
- بررسی اختلالات الکترولیتی به خصوص تغییرات پتاسیم- کلسیم روي فعالیت قلب
- تشخیص بیماري‌هاي عمومی که به نحوي بر قلب اثر می‌گذارد
- تشخیص وسعت محل و میزان پیشرفت انفارکتوس میوکارد
- تعیین اثر داروهاي قلبی
- ارزیابی افزایش فشار خون یا بزرگ شدن قلب
- تعیین جهت قرار گرفتن قلب
- تشخیص پریکاردیت یا التهاب پرده دور قلب
- ارزیابی دردي که در بالاتر از ناف قرار دارد
- تشخیص هیپرتروفی دهلیزي و بطنی
- ارزیابی حملات سنکوپ
- تشخیص انواع اختلالات ریتم قلبی
- تشخیص گرفتگی رگ‌های کرونر
- ارزیابی قبل از عمل جراحی
ضرورت استفاده از الکتروکاردیوگراف
نوار قلب به پزشک کمک می کند تا علت علائم را همراه با نوع درمان ممکن تشخیص دهد. نوار قلب یک آزمایش بدون دردسر با نتایج سریع است. در طول گرفتن نوار قلب، سنسورها یا همان الکترودها که فعالیت الکتریکی قلب را تشخیص می دهند، به قفسه سینه و دست و پای فرد متصل می‌شوند. این حسگرها معمولاً فقط چند دقیقه باقی می‌مانند. اگر شما علائم یا نشانه‌هایی از مشکلات قلبی را داشته باشید، ممکن است پزشک برای شما یک نوار قلب تجویز کند. در صورتی مشاهده هر یک از علائم زیر نیاز است تست الکتروکاردیوگرام انجام شود:
- تپش قلب
- ضربان سریع قلب
- مشکللات تنفسی و تنگی نفس
- غش، سرگیجه یا احساس گیجی
- ضعف، خستگی یا کاهش توانایی به هنگام ورزش
- آنژین صدری یا درد در قفسه سینه
- احساس درد در قلب